آموزش گردشگری باید همراه با فعالیت های عملی و تجربی باشد این کارشناس گردشگری تاکید کرد: بنابراین بیشتر آموزش هایی که در این صنعت نیاز داریم تئوری و عملی است که باید در محیط و در قالب کارگاه های آموزشی به دانشجویان ارائه شود. لازم به ذکر است که برای وارد شدن به این صنعت افراد باید حداقل هایی را در خود داشته باشند و آن ویژگی های شخصیتی دانشجویان است که می خواهند وارد این رشته شوند.
وی با بیان اینکه دانشگاه های علمی کاربردی از سال ۱۳۸۸ کارشناسی مدیریت جهانگردی و هتلداری را ارائه کردند، اضافه کرد: به طور کلی اهمیت آموزش گردشگری به کاربردی بودن و نوع کیفیت آموزشی است که موسسات ارائه می دهند. آموزش گردشگری صرفا مباحث تئوری نیست بلکه موارد عملی و تجربی را هم لازم دارد تا دانشجویان قبل از اینکه وارد بازار کار شوند با آن درگیر و بتوانند به صورت کارآموزی درس های عملی را سپری و با چالش\u200f های آن آشنا شوند.
فعالیت در حوزه گردشگری مبتنی بر تجربه کاری بوده و سطح آکادمیک بالایی نمی خواهد
نیک\u200f بین عنوان کرد: مدرک گرایی برای نیروهای کار این صنعت لزومی ندارد مگر اینکه بخواهند در سطوح آکادمیک این رشته فعالیت\u200f های آموزشی داشته باشند یا به سطوح بالای مدیریتی دست پیدا کنند که آن هم به تجارب عملی موفق از پایین \u200fترین سطح به بالا نیاز دارد، به عنوان مثال یک مدیر موفق هتل باید پله به پله از پایین \u200fترین سطح کاری هتل تجربه کرده باشد تا به مدیریت هتل برسد و باید به تمامی زیربخش \u200fها و نحوه عملکرد سیستمی آن ها اشراف داشته باشد.
وی افزود: با وقوع انقلاب اسلامی و تغییرات اجتماعی به وجود آمده، دوره\u200f های آموزشی این رشته تا اواسط دهه ۱۳۷۰ به صورت محدود ارائه می \u200fشد تا اینکه مدارس عالی این رشته با سایر مدارس عالی تحت عنوان دانشگاه علامه طباطبایی ادغام شد. این دانشگاه برای نخستین بار دوره کارشناسی مدیریت جهانگردی را در سال ۱۳۷۵ راه اندازی کرد و لیسانس مدیریت هتلداری نیز در سال ۱۳۸۳ در این دانشگاه ارائه و همزمان دوره\u200f های کاردانی و کارشناسی پیوسته گردشگری و هتلداری در دانشگاه های علمی-کاربردی نیز ارائه شد.
وی خاطرنشان کرد: مورد دیگری که در صنعت گردشگری می تواند یک معضل باشد، عدم به روزآمدی سرفصل ها، متون و درس هایی است که ارائه می شود. متاسفانه آموزش \u200fهای ارائه شده در کشور با نیازها و جهش های علمی که این صنعت در سطح بین المللی دارد اصلا هم سو نیستند و بسیاری از سرفصل های دانشگاهی تا همین چند سال اخیر بازنگری نشده بود و این عدم تطابق معضلی برای دانش پژوهان در بازار کار داخل و خارج از ایران است.
دبیر باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران افزود: این امر ضعف بزرگی در آموزش است زمانی که دانشجویان پس از ۴ سال از دوره کارشناسی فارغ التحصیل می شوند، هیچ تجربه عملی ندارند و متاسفانه زمانی که صاحبان کسب و کار می\u200f خواهند آن ها را جذب کنند باید مجدد دوره های عملی را در محیط کار برای آن ها برگزار کنند تا مطابق نیاز صنعت آموزش داده شوند که این امر هزینه و زمان زیادی را به خود اختصاص می دهد.
وی اظهار کرد: یکی از معضلات این حوزه، عدم هم سویی آموزش های آکادمیک و کوتاه \u200fمدت گردشگری با نیاز صنعت گردشگری و هتلداری است که متاسفانه این معضل را در این فضا ایجاد کرده و بار مالی و زمانی زیادی را در این زمینه تحمیل می کند. موضوع دیگری که امروز در زمینه آموزش گردشگری و هتلداری به عنوان یک معضل با آن روبرو هستیم این است که مقاطع آکادمیک کارشناسی، کارشناسی \u200fارشد و دکتری در بسیاری از مواقع مورد نظر نیست، زیرا همانطور که گفته شد عمده شغل هایی که در صنعت گردشگری و هتلداری وجود دارد سطح آکادمیک بسیار بالایی نمی \u200fطلبند و مبتنی بر تجربه کاری هستند.
