رسمی جدا افتاده از «عروسی پیرشالیار»

پیر شالیار مراسم های مختلفی را چون «خَبَر»، «کوته کوته»، «کلاو روچنی»، «ذبح حیوانات نذری» و طبخ «هلوشین» شامل می شود.

امیر صادقی ـ کارشناسی ارشد مردم شناسی ـ درباره آیین «تربی» نیز به ایسنا گفت: این مراسم در جمعۀ سومین هفتۀ بهمن ماه، یعنی هفته بعد از مراسم «عروسی پیرشالیار» برگزار می شود. در این مراسم اهالی روستا نان مخصوصی را که در گویش اورامـی «گی ته مه ژگی» نام دارد، می پزند. «گی ته مه ژگی» بـه اندازه یک بشقاب معمولی با قطر آن، حدود یک سانتی متر است. \xa0هر خانوار در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه قبل از مراسم «عروسی پیرشالیار» حدود ۵۰ تـا ۶۰ قـرص از این نان را می پزند. پس از آماده شدن نان ها خانوارهای روستا ۱۰ تـا ۲۰ قـرص از آن ها را بـه عنوان هدیه و سوغات به فامیل و دوستان خود در دیگر روستاها یـا شـهرها مـی فرستند. ۳۰ قـرص نـان دیگر را برای مصرف خود خانواده کنار گذاشته و مابقی را که حدود ۱۰ قـرص می شود بـرای مراسـم «تربی» استفاده می کنند.

امیر صادقی ـ کارشناسی ارشد مردم شناسی کردستان ـ درباره برگزاری\xa0 «عروسی پیرشالیار» در بهمن ماه امسال به ایسنا گفت: «عروسی پیرشالیار» امسال هم مانند سال های گذشته برگزار شد، اما به دلیل بارش برف و شرایط آب وهوایی مسیرهای روستا «اورامان تخت» بسته بودند و مراسم امسال ۱۳ بهمن ماه فقط با حضور اهالی روستا برگزار شد. \xa0\xa0

«عروسی پیر شالیار» یکی از رسم ها و آیین های سنتی «اورامان تخت» در استان کردستان است که گفته می شود هزار سال و حتی بیشتر قدمت دارد و آیینی است که هر سال در نیمه زمستان برگزار می شود. این آیین در سال ۱۳۹۷ در فهرست ملی میراث ناملموس ایران به ثبت رسیده است. برگزاری این آیین از روزهای پایانی هفته اول بهمن ماه تا پنجشنبۀ دومین هفته بهمن ماه ادامه دارد.

انتهای پیام\xa0