در دهم ماه جوزا (خرداد) ۱۳۹۵ بازسازی قصر به هزینه شانزده میلیون دالر آمریکایی آغاز شد. در روز آغاز بازسازی این قصر، رئیسجمهوری افغانستان به صورت نمادین نخستین جلسه کمیسیون عالی توسعه شهری افغانستان را در ویرانه این قصر برگزار کرد. یک روز یکی از آنها به شاه حمله کرد و مغزش را خورد و در همان دره نزدیک قصر ناپدید شد. این منار در فراز تپه کوچک در کنار پارک احمدشاهی کابل در مقابل نوآباد بریکوت به شکل مقبول و مرغوب از سنگهای رنگین و ظریف بنا یافتهاست و در اثر جنگها آسیب دیده است. امان الله خان این تپه و چمنزار کناری آن را به وی بخشید که بعدها این تپه به نام نرنجان خوانده شد و با گذشت زمان نرنجان به مرنجان تبدیل شد. جمعیت محلی مجبور بودند که یکی از نفرات خود را برای تغذیه این مارها آماده کنند. در گذشته این کاروانسرا محل رفتوآمد بازرگانان و مکانی برای اسکان فقرا بودهاست. در زمان ساخت این قصر مناسبات حسنه سیاسی بین دولت افغانستان و آلمان برقرار بود و در امور شهرسازی و تعمیرات ۲۲ تن مهندسان دولت آلمان حصه گرفته بودند که از جمله ساخت قصر دارالامان در سال ۱۳۰۴ ه.ق تحت نظر مهندس والتر هارتن آلمانی آغاز و در سال ۱۳۰۶ تکمیل گردید و قصر مذکور بداخل تقریباً ۱۵۰ اتاق کوچک و بزرگ اعمار شده که تمام دستگاه دولتی دوره امانی از آن استفاده میگردند.
مسجد کبود بارگاهی در شهر مزار شریف است که زوار زیادی برای زیارتش از ننقاط مختلف کشور به این مکان می روند. با این که غیرمسلمان ها نمی تونند وارد این مسجد شوند اما می تواند از فضای سبز زیبایی که در اطراف مسجد هست لذت ببرند. در این موزه مجموعه ای از آثار باستانی افغانستان جمع آوری و نگهداری می شود. شهر ضحاک مجموعه خرابههای شهرکی قدیمی در افغانستان است که توسط ارتش چنگیزخان در سال ۱۲۲۲ میلادی با خاک یکسان شد. این قبرستان در سال ۱۸۷۹ توسط ارتش بریتانیا ساخته شد تا کشته شده های جنگ دوم افغانستان و انگلیس در آنجا دفن شوند. گفته میشود طی حمله به این شهر، نوه چنگیزخان، موتوجن به دست مدافعان شهر کشته شد. این ساختمان به فاصله هشت کیلومتر به طرف جنوب غرب شهر کابل در حوزه چهاردهی کابل که قبلاً افشارتپه نام داشت، در زمان امانالله خان ساخته شدهاست. همچنین آمده است که نرنجان سنگ از هندیهای افغانستان در جمله هیئات افغانی در دوران زمامداری امیر امانالله خان به هند فرستاده شد. در ابتدای ورودی باغ بابر کاروانسرای زیبایی قرار دارد که به تازگی بازسازی شدهاست و برای ورود به محوطه اصلی باغ باید از این مکان عبور کرد.
او برای این که خود را در برابر دشمنان حفظ کند، دو مار را روی شانههای خود نگهداری میکرد که گفته میشد غذای آنها مغز آدمی زاد بوده است. دارالامان در جنگهای داخلی سالهای دهه هفتاد خورشیدی آسیب بیشتری دید و سرانجام به ویرانهای تبدیل شد و در دو دهه گذشته، مورد استفاده نبودهاست. در کودتای ۱۶ دلو (بهمن) ۱۳۶۸ خورشیدی به رهبری ژنرال شهنواز تنی، وزیر دفاع پیشین افغانستان علیه دولت دکتر نجیب الله، این محل هدف بمباران قرار گرفت و بخشی از آن ویران شد. بیشتر مسلمانان معتقدند که امام علی در شهر نجف به خاک سپرده شده اما بعضی از افغان ها بارگاه امام علی را در این مکان می دانند. علی ای حال آقای سید محمد داؤد در خط نستعلیق از اساتید معاصر میباشند که به دست سحر بنان خویش چراغ عماد و رشید و میر عبدالرحمن را روشن میدارند.» سید محمد داؤد الحسینی یکی از بیدل شناسان پر آوازهٔ کشور نیز بود که در مورد زندگی، آثار، افکار و موجودیت قبر میرزا عبدالقادر بیدل در محلهٔ یکه ظریف واقع در خواجه رواش کابل پژوهشهای زیادی کردهاست. با توجه به تاریخی بودن این کشور علاوه بر جاذبه های فراوان تاریخی از جاهای دیدنی طبیعی زیادی هم برخوردار می باشد.
بعد از استقلال افغانستان آثار و کتیبههای مهم تاریخی افغانستان به وسیلهٔ خطاط نامدار سدهٔ بیستم کشور، استاد سید محمد داؤد الحسینی و برادر بزرگ او سید محمد ایشان حسینی خطاطی شدهاست که از آن جمله منار علم و جهل و طاق ظفر پغمان است. در سال ۱۲۱۰ هجری قمری (برابر به ۱۷۹۶ میلادی برابر به سال ۱۱۷۵ خورشیدی) به او قصر جهان نما در فراز تپه کوه هندکی یاد میشد. در سالهای دهه شصت خورشیدی وزارت دفاع افغانستان از این قصر استفاده میکرد. قصر چهلستون کابل در زمان سلطنت شاه زمان سدوزایی (۱۷۷۰- ۱۸۴۴ میلادی برابر به ۱۱۵۹ تا ۱۲۲۳ خورشیدی , مجله خبری kojaseir برابر به ۱۱۸۴ـ۱۲۶۰ هجری قمری) در سال ۱۲۱۰ (قمری) یعنی ۱۷۹۶ (میلادی) برابر به سال ۱۱۷۵ خورشیدی ساخته شده و پیش از ویرانی، از کاخهای باشکوه کابل شمرده میشد. این باغ به شکل چهار باغ درست شده و از مکان های تفریحی پادشاهان مغول بوده است. تپه مرنجان تپهای است که در شهر کابل و در همسایگی ارگ ریاستجمهوری افغانستان جای گرفته است.