مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان نیز، گفت: شما دستبافته و نساجی‌های زیبای کاشان را دیدید، اما این‌ها فقط دست بافته نیست، بلکه عشق و موسیقی و هنر هشت هزار ساله مردمان یکتاپرست منطقه کاشان است.
به گزارش ایسنا،در سفر گروه ارزیاب‌های جهانی صنایع دستی یونسکو برای بررسی شاخص‌های صنعت نساجی کاشان برای معرفی شهر جهانی نساجی سنتی، با حضور معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی و مسئولان استان اصفهان و شهرستان کاشان، دبیرخانه شهر ملی نساجی سنتی در خانه تاریخی باکوچی کاشان گشایش یافت و محمد شریف زارعی، فرماندار کاشان به مدت دو سال به عنوان دبیر شهر کاشان، شهر ملی نساجی سنتی منصوب شد.
معاون صنایع‌دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، تصریح کرد: همبستگی و گفتگوی جهانی به واسطه هنر شکل می‌گیرد و مطمئنم تمام هنرها درک خواهد شد و راه گفت‌وگو و مفاهمه برای مردم باز می‌شود چون پنج حس انسان را درگیر می‌کند.
وی تأکید کرد: شهروندی که در کاشان قدم می‌زند، هم‌زمان هم می‌بیند، هم می‌شنود، هم استشمام می‌کند و هم لمس می‌کند و هم می‌چشد و این خاطره فراموش نشدنی است که می‌توان ساعت‌ها درباره‌اش حرف زد و مطلب نوشت.
ایسنا/اصفهان معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: جهان تکنولوژی مدیون صنایع دستی است و تکنولوژی به صنایع بومی و هنرهای اصیل که ریشه در فرهنگ و هنر ما دارند وابسته است.
جلالی دهکردی، گفت: در کاشان، در حال گذراندن روزگار شیرینی هستیم. زمان و مکان دست به دست هم دادند تا اتفاق نیکویی را رقم بزنیم تا ادای دین کنیم به مادران سرزمینمان که در اتاق خانه‌ها عشق بافته‌اند.
انتهای پیام
علیرضا ایزدی افزود: مردم خداپرست منطقه فرهنگی کاشان، تار و پود دست بافته‌هایشان از وجودشان است و آنچه را که می‌بافند با تمام وجودشان حس می‌کنند و این حس را به مخاطب خود منتقل می‌کنند.
وی تأکید کرد: مردم منطقه فرهنگی کاشان در تاریخ بشر، دست بافته‌های خود را با عشق به تمام بشریت تقدیم کرده‌اند و این هنر مطمئناً ماندگار خواهد ماند.
مریم جلالی دهکردی، شامگاه(شنبه، ۶ اسفند) در آیین گشایش دبیرخانه شهر ملی نساجی سنتی در کاشان اظهار کرد: توسعه نوین در دنیا و پیشرفت کشورها به صنایع دستی به دلیل حفظ اقلیم گره خورده است و محیط زیست ما مدیون فعالان عرصه صنایع دستی است.
وی افزود: به‌عنوان یک پژوهشگر توسعه فکر می‌کنم که راهی برای جهان نیست جز اینکه فرهنگ و هنر را زنده نگه دارد و تمام نمادها و نشانه‌ها مانند ثبت شهرهای ملی و جهانی احترام به کسانی است که این هنرها را بدون هیاهو زنده نگه داشته‌اند.