پزشکان بدون مرز (MSF) می گویند که شاهد تعداد فزاینده ای از خانواده های دارای کودکان کوچک، مبتلا به سوءتغذیه و دیابت هستند که در معرض خطر گم شدن در جنگل های کوهستانی قرار دارند.
در تبلیغات این آژانس آمده است: «رسیدن به مقصد و مسیر کل تور نامشخص است.»
مهاجران در کنار خطرات طبیعی مانند حیوانات وحشی و رودخانه های سریع، طعمه کارتل های مواد مخدر می شوند که به تهدیدی فزاینده تبدیل شده اند و مسیرهای خود را با مین های زمینی می پوشانند تا از کسب وکارهای پردرآمد خود محافظت کنند.
«جوزپه لوپرته» ـ رییس مأموریت سازمان بین المللی مهاجرت در پاناما ـ گفت که گردشگری در هر بخشی از این منطقه به دلیل محدوده های خطرناک، استقرار نداشتن دولت و جرایم سازمان یافته فراگیر، بی احتیاطی است. جنگل دارین منطقه ای دورافتاده از باتلاق ها و جنگل های بارانی انبوه است که ۱۰۰ کیلومتر از مرز بین کلمبیا و پاناما را در بر می گیرد. هیچ جاده ای وجود ندارد، دسترسی برای مقامات مرزی و حتی بیشتر از آن برای عوامل بشردوستانه بسیار خطرناک است. حتی مقامات مرزی کاملاً مجهز و آموزش دیده، مانند خدمات مرزی ملی پاناما می توانند به جنگل دارین فقط تا نقطه خاصی در سمت پاناما دسترسی داشته باشند.
«لوئیس اگیلوز» ـ رییس مأموریت پزشکان بدون مرز در کلمبیا و پاناما ـ در این باره به گاردین گفت: «مهاجران هیچ یک از این تجهیزات را ندارند. آن ها اغلب به دلیل نوشیدن آب رودخانه ها دچار اسهال شدید می شوند؛ زیرا نمی توانند آب آشامیدنی بخرند. هر ابتکاری که رنج مهاجران را بی اهمیت جلوه دهد غیرقابل قبول است. ما باید درد و رنج این مردم را به مردم نشان دهیم، نه اینکه آن را کمرنگ کنیم.»
آژانس گردشگری «واندرموت» که سفر به این منطقه خطرناک را برنامه ریزی کرده است، به گاردین گفت از زمانی که در سال های اخیر تورهای خود را در منطقه دارین ارائه کرده است، از وضعیت اسفبار مهاجران در این منطقه مطلع شده و مشتریان اروپایی خود را از طریق اقیانوس آرام به این منطقه می برد، نه از سمت دریای کارائیب که بیشتر مسیر تردد مهاجران است.
\xa0۲۵۰ هزار مهاجر، اکثراً از آمریکای لاتین و همچنین تعداد فزاینده ای از مردم از مناطق دوردست مانند افغانستان و چین، در سال ۲۰۲۲ سفری ۱۰ روزه از طریق جنگل دارین انجام دادند، به این امید که سرانجام راهی به ایالات متحده بیابند. از آنجایی که تعداد افرادی که از مصائب اقتصادی و آزار و شکنجه فرار می کنند، افزایش یافته است، مهاجرانی که این سفر را انجام می دهند اغلب بسیار ضعیف و با کمترین تجهیرات هستند.
به گفته سازمان بین المللی مهاجرت، حداقل ۳۶ نفر در سال ۲۰۲۲ از این گذرگاه جان سالم به در نبردند، اگرچه این تعداد، کسری کوچک از تعداد جان باختگان در این جنگل است؛ زیرا بسیاری از اجساد در جنگل های بی قانون در حال پوسیدگی رها شده اند.
انتهای پیام