در تابستان به دلیل گرمای هوا شربت ها را به باغ ها منتقل می کردند و بعد شربت دارها با صدای دلنشین مردم را صدا می زدند و سفارش هایشان را به شربت دار می رساندند. شاهنامه خوانی در زمستان به دلیل سردی هوا به کاخ ها منتقل می شد.
انبار و چایخانه نقش مهمی در زندگی اجتماعی ایرانیان داشت و این مکان ها محل تجمع نویسندگان، شاعران و هنرمندانی بود که عقاید خود را به اقشار مختلف جامعه که در این محیط ها رفت و آمد می کردند منتقل می کردند.
بازار قیصریه یکی از مراکز معروف صنایع دستی اصفهان و بزرگترین و مجلل ترین مرکز خرید در زمان صفویه بوده است.
این محقق در مقاله خود انواع شربت در دوره های مختلف پادشاهان ایران و طرز تهیه آن را در قالب جدول زیر ارائه کرده است:
در این فروشگاه ها عصاره ریواس، لیمو، انار، نعناع، کدو تنبل، راش، گیلاس، زرشک، شیرخشک، زنجبیل، عناب و مشک بید را تغلیظ کرده و روی یخ می نوشیدند.
از نیمه دوم قرن سیزدهم، نوشیدن چای در چایخانه ها رایج شد، اما نام چایخانه بر سر درب چایخانه ها باقی ماند. در دوره قاجار به ویژه در دوره ناصرالدین شاه راه برای گسترش قهوه خانه ها در شهرهای بزرگ هموار شد.
نوع شربتی که به شکل شربت درست می شود از مخلوط شیره انگور، شکر و ترنجبین تهیه می شود و شیرین ترین نوع آن در اصفهان است.
بقایای معدودی از این بنای انبار که در سال 1353 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است نشان می دهد که در گذشته دو طبقه بوده است. طبقه اول شامل یک منطقه مرکزی مربع و چهار بالکن در هر طرف است. حوض طبقه دوم در وسط سقف طبقه اول یا بام فضای مرکزی ساخته شده است که طرحی مشابه حوض بالکن ساختمان علی قپاوی اصفهان داشته است. به گفته مورخان، آب این برکه از کانال محله بالای افوشتی از طریق لولههای سفالی به نام تنبوشی به گویش محلی تامین میشده است.
و همچنین شربت برای بخشی از سفر دکتر پولاک. این استاد پزشکی و جراحی این گونه توضیح داد: عصاره ترش مخلوط با شکر، غلیظ شده و هنگام نوشیدن با آب سرد مخلوط شده است و با توجه به مواد مختلفی که در آن استفاده می شود، نام های مختلفی دارد. او هست.
انبارها در مکان هایی ساخته می شوند که رفت و آمد زیاد است. از جمله این مکان ها می توان به خیابان بازار، خانقاه، باغ، مقبره، آب انبار، تیکی و حسینیه اشاره کرد. طبق آنچه در کتب تاریخی آمده است، انبارها به دو دسته دولتی (مردمی) یا سلطنتی تقسیم می شدند.
علاوه بر طعم لذیذ شربت ایرانی; رفع تشنگی، افزایش انرژی و بهبود سوء هاضمه، دل درد و سردرد را می توان از مهمترین خواص این نوشیدنی های سنتی دانست.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، اصفهان و 14 شهر دیگر استان طی روزهای گذشته شاهد دمای بیش از 40 درجه بوده و با توجه به تداوم هوای گرم، این شرایط در روزهای آینده نیز ادامه خواهد داشت.
به گواه تاریخ، پس از ورود قهوه به ایران، «شربخان ها» جای خود را به «کافه هایی» دادند که در آن سوغاتی های ترکی نوشیده می شد. اگرچه شرابخانهها رونق خود را از دست دادند، اما بعد از صفویه، نوشیدنی در بین ایرانیان رواج داشت و بسته به فصل در قهوهخانهها نوشیدنیهای سرد و گرم مینوشیدند.
به گزارش ایرنا، ترویج «شاهنامه خوانی» در زمان شاه اسماعیل صفوی اولین دلیل پیدایش شربتانیه در ایران بود که مردم دور هم جمع می شدند و داستان های شاهنامه را از سخنان شاهنامه می شنیدند. راویان
یکی دیگر از شربت های کشور باستانی نافی جهان، شربت خانه سر در بازار قیصری اصفهان (شربت خانه شاهی) است که در سال 1209 به دستور شاه عباس اول در شمال میدان نقش جهان ساخته شد.
«شربت خانه مردمی خانقاه» واقع در پارکی در حوالی افوشتی خانقاه شهر نطنز اصفهان، علاوه بر میزبانی از اهالی فرهنگ و هنر، برای پذیرایی از تسلیت امام حسین (علیه السلام) در اول وقت نیز مورد استفاده قرار گرفت. دهه ی ماه محرم الحرام. بنا بر اسناد تاریخی، ساخت این انبار که چیز زیادی از آن باقی نمانده است، به دوران تیموریان باز می گردد. این بنا در زمان سید واقف به «شارسوا» معروف بوده و در قرون بعدی به آن «مخزن» داده اند.
علی بلوک باشیوی در کتاب «کافههای ایران» فضای انبارها را اینگونه توصیف میکند: حامل بر روی سکویی گرد، نیمدایره یا مربعی که از چوب یا آجر ساخته شده بود و به ارتفاع یک ربع تا نیم متر راه میرفت. بالای کف قهوه انباری و مردم دور سکو یا سه طرف آن که آن را تخت می نامیدند می نشستند و به داستان های او گوش می دادند.
شربت شربت نیز طرفداران خود را داشت که از نوشیدنی های سنتی و معتدل (مخلوطی از شیره انگور و سرکه انگور) تهیه می شد.
در متون کهن فارسی بنوشید یا بنوشید; آب خالص و تمیز شیرین شده با شهد یا شکر.
این انبار تاریخی دارای ورودی های متعددی بود که تنها ورودی های «بازار پینه دوز» و «بیت الشیله» باقی مانده است. انبار سلطنتی اصفهان در عین قرینقی نکرینه قرار دارد و شکوه میدان نقش جهان و بازار قیصریه از اتاق وسط سه دری به چشم می خورد. این اتاق دارای تزئینات و قفسه های زیبایی است که برای قرار دادن ظروف و وسایل شربت خانه استفاده می شد. سایر انبارها تزئینات خاصی ندارند. علاوه بر چندین اتاق، چهار بالکن مشرف به بازار گالوخان قیصری برای بهره برداری از فضای باز تعبیه شده بود.
در گذشته مردم ایران در انبارها جمع می شدند تا صحبت کنند و استراحت کنند، نوشیدنی یا شربت می نوشند و درباره مسائل روز صحبت می کردند.
در زمینه تحقیق آرزو حسینی با عنوان «شربت و شربخانه در گذر زمان» آمده بود: اطلاع درستی از زمان شروع فعالیت شربخانه در ایران در دست نیست. اما اعتقاد بر این است که اولین انبارهای شراب در زمان تیمور پس از ظهور اسلام و ممنوعیت شرعی نوشیدن مشروبات الکلی پدیدار شد و در زمان شاه اسماعیل صفوی به اوج خود رسید. شهرهای سمرقند و اصفهان از مراکز مهم شکل گیری شربت خانه ها بودند و بهترین انواع شربت در اصفهان ساخته می شد. در کنار عادت به مشروب خواری در دربار صفوی، سمت «شربت در باشی» نیز پدیدار شد که یکی از مناصب مهم دربار به شمار می رفت.
به گفته مورخان، فضاهای داخلی طبقه اول کاخ در القیصریه در قدیم شامل تالارهای متعدد و زیبایی بوده که به انبار معروف بوده و در روزهای معینی برای پذیرایی از میهمانان پادشاه قبل از ورود آنها در حضور شاه استفاده می شده است. پادشاه، و در مواقع دیگر مکانی عمومی یا خصوصی برای گذران اوقات فراغت اشراف و اشراف بود.
