این در حالی ست که به گفتۀ او، پس از این چند روز مانعی در زمینه ورود علاقه مندان به خانه و بازدید از ارغوان وجود نخواهد داشت.
«ارغوانم آن جاست
در آن سوی خانه، محلی که گفته می شود به عموی هوشنگ ابتهاج تعلق داشته، موزۀ شرکت سیمان تهران نیز واقع شده است. عمارت اصلی آن متعلق به سیروس فرمانفرمائیان بوده که پس از چندسال به تملک فردی به نام منوچهر قراگوزلو درمی آید و در فاصلۀ سال های ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۳ توسط او به بانک پارس رهن داده می شود تا این که در تاریخ ۱۱ بهمن ماه ۱۳۴۳ توسط سیمان تهران خریداری می شود.\xa0
گرشاسبی همچنین بیان می کند: «شرکت سیمان تهران\xa0در این ۲۰ سال همواره هزینه کرده تا این ساختمان را به شکل اولیه نگه دارد و این برای بازدیدکنندگانی که در این چند روز مراجعه می کردند، جالب بود.\xa0برنامه مان برای آینده هم همین است که این بنا را به عنوان یک یادگار فرهنگی، به همین شکل سنتی حفظ کنیم».
گویا برنامۀ شرکت سیمان این است که همۀ آثار و وسایل مربوط به احمدعلی ابتهاج را در این موزه حفظ کند و آثاری را نیز از هوشنگ ابتهاج به آن بیفزاید.
درحالی که در زمان حضور خبرنگار ایسنا در محل خانۀ ابتهاج نیز برخی علاقه مندان محدودیت های ایجادشده برای نزدیک شدن به ارغوان را رعایت نمی کنند، مدیرعامل شرکت سیمان به نگرانی هایی که در سال های اخیر برای حفظ این درخت داشته اند اشاره می کند و می گوید که چندسالی است که ارغوان تحت کنترل کارشناسان کشاورزی است.
به نظر می رسد به زودی آثار مکتوب سایه به این خانه یا محل موزۀ شرکت سیمان اضافه می شوند.\xa0
در فضایی که بازدیدکنندگان به آن مراجعه می کنند، کسی به عنوان راهنما پاسخ گوی پرسش های علاقه مندان نیست اما براساس آن چه\xa0علی اصغر گرشاسبی،\xa0مدیرعامل و نایب رئیس هئیت مدیرۀ شرکت سیمان هگمتان به خبرنگار ایسنا می گوید، احمدعلی ابتهاج، عموی «سایه» مدیرعامل شرکت سیمان تهران بوده که مجتمع کناری محل سابق خانۀ هوشنگ ابتهاج نیز، دفتر کار و محل زندگی او بوده است.\xa0
به گزارش ایسنا، همه رفته اند؛ محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی و حالا «سایه». از میان جمعی که در این خانه گرد هم می آمدند، کسی نمانده است.\xa0
اما درهای خانۀ هوشنگ ابتهاج در تهران که به روایت برخی بازدیدکنندگان سال ها بسته مانده بود، از روز چهارشنبه (۱۹ مردادماه ۱۴۰۱)، پس از درگذشت او، به روی علاقه مندان باز شده است. شرکت سیمان تهران در این چند روز شرایطی را برای بازدید و پذیرایی از علاقه مندان به «سایه» و ارغوان خانۀ او فراهم کرده است و البته بناست تا چند روز دیگر پیکر این شاعر به این خانه بازگردد، با ارغوان وداع کند و سپس روانۀ رشت شود.
انتهای پیام
«سایه» رفته است، و ارغوانش حالا سایه انداخته است بر سر علاقه مندانی که پس از سال ها درهای خانه هوشنگ ابتهاج را بازتر از هر روز دیگری یافته و در آن حضور پیدا کرده اند. در حالی که روایت هایی از گذشته نقل می شود، خبرهایی نیز دربارۀ آیندۀ این خانه به گوش می رسد.
مدیرعامل شرکت مالک خانه دربارۀ این که امکان جابه جایی محل موزۀ هوشنگ ابتهاج به جایی در نزدیکی درخت ارغوان وجود ندارد؟ توضیح می دهد: در حال تدارک هستیم تا اگر لازم شد، بخشی از آثار استاد هوشنگ ابتهاج را در این جا هم قرار دهیم اما باید با هماهنگی موزۀ شرکت سیمان تهران انجام شود.\xa0درست است که بنای این خانه منسوب به «سایه» است اما کل مجموعه از قدیم یک پارچه بوده و این یک پارچگی مجموعۀ برای ما ارزشمند است.\xa0
