جزی زاده ادامه می دهد: اصفهان هنرمندان خوبی دارد، اما در خانه کار می کنند و آثارشان را برای فروش به میدان نقش جهان می برند. این هنرمندان باید تشویق شوند و من پیشنهاد می کنم که آثار خوب هنرمندان در رشته های مختلف مانند قلم زنی، قلمکار، سرامیک، کاشی و غیره را جمع آوری و در مکان معتبری ارائه کرد. بسیاری از هنرمندان گوشه گیر هستند و باید آثارشان دیده شود. باید \xa0دلسوزانه کار کرد تا هنرمندان معرفی شوند.
انبوه این تعداد تابلو در یک خانه با مساحت و مختصات معمول جای تأمل دارد و همین موضوعی است که امیر هوشنگ جزی زاده از آن به تعبیر زندانی شدن آثارش یاد می کند و می گوید: «اگر اصفهان موزه ای شایسته و معتبر داشته باشد حتماً آثارم را به آن اهدا می کنم تا به درستی در معرض دید عموم قرار گیرد.»
جزی زاده با تأکید بر اینکه موزه لوور را نمی توان با هیچ جا مقایسه کرد، خاطرنشان می کند: آنجا منبع و مرکز هنر در دنیاست؛ هر که می خواهد هنر را یاد بگیرد باید لوور را به خوبی ببیند و بشناسد.
او ادامه می دهد: با همه وجود دلم می خواهد چنین موزه ای در اصفهان وجود داشت، اگرچه قرار بود\xa0با همین موضوع در تالار اشرف فضایی ایجاد شود که تاکنون نشده است؛ اما شنیده ام که قرار است کارخانه ریسباف به موزه تبدیل شود و امیدوارم که این اتفاق بیفتد. اگر این مکان، موزه شود تابلوها و آثارم را به آنجا می برم، زیرا هنر را باید شناساند، درحالی که آثار من در خانه ام زندانی شده است. در حال حاضر در اصفهان مکانی وجود ندارد که هنرجویان بتوانند آثار هنرمندان دیگر را ببینند، درباره آن پژوهش کنند و یا کارگاهی حول آن ایجاد شود.\xa0
در این خصوص گفت وگو با امیر هوشنگ جزی زاده، نگارگر و طراح پیشکسوت فرش دراین باره خواندنی است.
این هنرمند از استاد فرشچیان نیز چنین یاد می کند: با آقای فرشچیان همکلاسی نبودم، ولی هر دو محصل هنرستان هنرهای زیبا بودیم. او زودتر از من دیپلم گرفت، ولی ما همچنان با هم مکاتبه داشتیم و دوستی مان تا امروز ادامه دار شده است. هنوز هم باوجود اینکه در آمریکا زندگی می کند با هم در ارتباطیم و از همدیگر خبر داریم.\xa0
آثارم در اروپا به نمایش درآمده، در شهر خودم نه!
این استاد برجسته نگارگری از نبودنِ موزه مناسب در اصفهان نیز گلایه می کند و می گوید: اصفهان در حال حاضر به اندازه کافی، موزه ندارد اگرچه خودش یک شهر موزه است؛ برای مثال عالی قاپو و شیخ لطف الله بی نظیر است، ولی ما دوست داریم موزه های آبرومند بیشتری در اصفهان داشته باشیم. موزه های جلفا از معدود موزه های شهر اصفهان است و در حال حاضر هر کس بخواهد در این شهر به موزه برود همه آدرس آنجا را می دهند.\xa0
این استاد نگارگر و طراح فرش که خود نیز در موزه های دنیا آثار زیادی دارد و دراین باره می گوید: در بلژیک اثر دارم، یک اثر هم به همسر ملکه انگلیس هدیه داده ام،\xa0آثار زیادی در موزه های آسیا ندارم، اما آثارم در موزه های اروپا فراوان است.\xa0تعدادی اثر در موزه هنرهای معاصر تهران و هنرهای ملی هم دارم، ولی در موزه های اصفهان اثری ندارم.
آثار بسیاری از هنرمندان دیده نشده است
این هنرمند باسابقه روزهای زیادی را به یاد می آورد که برای تدریس از کنار کارخانه های ریسندگی و بافندگی در چهارباغ با دوچرخه رکاب زده و حالا از خاطراتش می گوید: زمانی در جلفا معلم بودم و با دوچرخه از کنار این کارخانه عبور می کردم؛ بعد از مدتی از آموزش وپرورش خداحافظی کردم و به فرهنگ و هنر رفتم. آن زمان در کارخانه ریسباف برو بیایی بود و یادم هست مادرم از آنجا پتو و لباس می خرید، پارچه های خوبی هم داشتند و چقدر خوب می شود که حالا این ساختمان به موزه ای برای اصفهان و محلی برای حضور اصفهانی ها تبدیل شود.
این هنرمند سپس با اشاره به موزه هایی که بازدید کرده است، بیان می کند: از بین موزه ها، موزه لوور فرانسه را پسندیدم؛ جوان بودم که همه جای موزه لوور را گشتم و تحت تأثیر بزرگی و عظمتش قرار گرفتم. از بین تمام موزه هایی که تاکنون بازدید داشته ام، این موزه یک چیز دیگر است. اصلاً پاریس خوراکم بود؛ شهری که ازلحاظ هنری خیلی مهم است. اگر یک سال هم در لوور بگردید تابلوها تمام نمی شود، البته من از موزه های چین هم دیدن کرده ام و این بازدید خیلی خوب بود. موزه مسکو هم در نوع خودش عالی است. نمی شود گفت کدام موزه بهتراست، زیرا هر کشور ازلحاظ هنری پیشرفت خاص خودش را دارد. \xa0
این نگارگر پیشکسوت با ابراز امیدواری از تبدیل کارخانه ریسباف به عنوان موزه، ادامه می دهد: این مکان در مرکز شهر واقع است و موقعیت جغرافیایی خیلی خوبی دارد. درواقع موزه باید موقعیت خوبی داشته باشد و استانداردهای ساخت و ارائه در آن رعایت شود. اگر توجه کنید الآن مسجد شیخ لطف الله از موزه ها شلوغ تر می شود چون یک اثر هنری بی نظیر است، پس موزه باید استاندارد باشد و آثار با کیفیت در آن ارائه شود.
انتهای پیام